De wekker gaat. Het is zaterdagochtend vroeg en het regent. Ik heb met Rien afgesproken om te gaan wandelen bij de Posbank, vlak bij Velp. Of tewel Nationaal Park Veluwezoom. Ons doel is om met GPS wat te gaan stoeien in de natuur. Na een uurtje in de auto zitten kom ik bij BeverZwerfsport aan waar ik Rien ontmoet. Rien heeft een GPS ontvanger gehuurd. Na een korte uitleg gaan wij op weg naar Dieren. Daar lopen wij een NS-route en proberen de GPS ontvanger aan de praat te krijgen in de regen. Onze eerste poging was niet gelukt. We besluiten toch maar door te lopen naar de Carolinahoeve, een pannenkoekenhuis van Vereniging Natuurmonumenten. Daar aardig nat geregend aangekomen hebben wij de gebruiksaanwijzing maar gelezen. We komen er achter dat de GPS ontvanger eerst 5 minuten moet oriënteren op de satellieten. Zo gezegd zo gedaan de GPS in een plastic zakje gedaan en buiten onder een afdakje gelegd en binnen koffie gedronken. En zowaar de GPS ontvanger komt tot leven. Hij geeft de positie weer waar wij zitten met nog veel meer informatie. Wij weer op pad richting de Posbank.

Tijdens het lopen regelmatig gekeken maar wat schetst onze verbazing de GPS ontvanger verliest zijn contact met de satellieten. Wij weer wachten maar hij komt niet meer tot leven. Wij hebben flink de smoor in. Maar toch het mag de pret niet drukken. Wij lopen verder richting de Posbank genietend van de omgeving. Daar hebben wij nu tijd voor.

Na een tijd behoorlijk nat geregend te zijn komen wij aan bij paviljoen De Posbank. Na een bakkie soep hebben wij nog geprobeerd om de GPS aan de praat te krijgen maar helaas vergeefse moeite. We komen er achter dat wij de gebruiksaanwijzing hebben laten liggen in de Carolinahoeve. Dus wij dezelfde route terug over de heuvels. Dit is wel een leuke beginnende oefening om voor volgend jaar voor te bereiden om in de bergen te lopen. Nadat wij teleurgesteld ons verhaal in de winkel hebben verteld, trekken wij de conclusie dat wij volgend jaar maar een workshop moeten volgen. In ieder geval hebben we toch een leuke dag in de natuur doorgebracht.

Uitzicht van uit paviljoen De Posbank

Tocht informatie:
Ns wandelroute Veluwezoom verkrijgbaar bij de NS en Natuurmonumenten. De route begint bij het station in Dieren en loopt via de Carolinahoeve en paviljoen De Posbank naar station Velp. De wandeling loopt samen met een stuk van het Maarten van Rossumpad (LAW4).

Wim de Lange

PS
Later hebben wij van een collega van ons zijn GPS ontvanger uitgeprobeerd en zowaar het werkte volgens onze verwachting.

Wandelweek september 2008 in Oostenrijk, omgeving Venediger

Deze keer ben ik op pad gegaan met met Ronald Dohmen. Ons doel is om de Weißspitze (3300m) en de Groß Venediger (3666m) op te gaan. Onze tocht gaat via de Eisseehütte. We blijven daar twee nachten en daarna gaan we naar Defreggerhaus zodat we zondag de Groß Venediger op kunnen gaan.

Van 17 september tot en met 22 september 2008. Voor foto's klik hier

Woensdag
Vandaag zijn we aangekomen in Prägaten in het Virgental, net zoals voorgaande jaren. Ook zijn we naar hetzelfde pension gegaan. Natuurlijk hebben we weer lekker gegeten. We hebben in de avond alle materialen in orde gebracht en de rugzak goed gepakt. Ronald had hele hoop eten meegenomen. Als ik dat vergelijk, lijkt het alsof ik bijna niets bij me heb, maar we zullen het wel zien.

Donderdag
We zijn rechtstreeks naar de Eisseehütte gelopen. Uiteraard hebben we weer veel bergmarmotten gezien. Vandaaruit zijn we met de volle rugzak naar de Eissee gelopen. De Eissee is een mooi, klein helder meertje op 2665 meter hoogte. De tocht naar de Eisseehütte was voor ons 3 uur lopen inclusief de pauze en de Eissee was ongeveer 45 minuten lopen. De slaapplaats was lekker ruim, we hadden de zaal helemaal voor ons alleen. We waren de enige die bleven slapen. De hüttewirt liet ons ook nog een website zien met wecams van uitzichten van de omgeving. De website met de webcam's is www.wurzacher.eu. Morgen gaan we een poging doen om de top van de Weißspitze te bereiken.

Vrijdag
Vandaag zijn we om half acht opgestaan, om acht uur hebben we ontbeten en om 9:09 uur zijn we vertrokken naar de Weißspitze. Om 11:55 waren we boven, binnen de tijd die er voor staat, namelijk 3 uur (stond op het bordje bij de hut). Op internet stond zelfs 4 uur. Het is een mooi uitzicht vanaf de Weißspitze, maar het is er wel erg koud. Ik had eerst te dunne wanten aan gedaan. Volgend jaar worden dat toch nieuwe wanten. Mijn katoenen kleding is ook niks meer. Het blijft te nat bij het zweten. Dus ook op het verlanglijstje voor volgend jaar. De tocht op zich is rustig verlopen. Dat was vorig jaar heel anders, toen lag er veel sneeuw. Morgen gaan we via de Johannishütte naar Defreggerhaus en zondag naar de Groß Venediger. Ik ben benieuwd.

Zaterdag

We zijn om half zeven opgestaan hebben vroeg ontbeten en zijn vroeg weggegaan. Onze route is via de Zopatscharte (2958m) en Johannishütte naar de Defreggerhaus. Het eerste stuk naar de Johannishütte is een deel van de Venediger höhenweg. Vanaf de Johannishütte was het nog 3 uur lopen. Het laatste stuk was koud en er stond veel wind. Ook voelde ik mij niet lekker. Uiteindelijk heb ik het gehaald in 3 uur 20 minuten. Voor Ronald was het een eitje, hij haalde het ruim binnen de tijd. Defreggerhaus is een gezellige hut met vriendelijke mensen. We hebben goed gegeten. In de avond betrok de lucht met zware bewolking en er was nog steeds veel wind. Het is nog onduidelijk of we morgen wel naar de Groß Venediger kunnen gaan. We zien wel.

Zondag
s'Ochtends om vijf uur hebben we besloten dat we niet zouden gaan want het waaide nog steeds. Later zijn we toch opgestaan en hebben we naar buiten gekeken. Het was mooi weer en de wind was gaan liggen. We zijn toch om 8:00 uur vertrokken. Voor het eerst sinds lange tijd was ik weer op de gletsjer. Het voelde gelijk weer goed. We zijn achter twee touw-groepen met ieder een gids aangegaan. We zijn over diverse spalten overgestoken. Om 11:00 waren we boven op de top van de Groß Venediger. Het is ons gelukt. Het laatste stukje was op een smalle graat van ongeveer 50 cm breed. Maar het was goed te doen. Boven is een mooi uitzicht over de alpen. We kunnen Duitsland en Italië (Dolemieten) inkijken, maar ook richting de Groß Clockner. Boven was het behoorlijk koud. Dus heb ik mijn handschoenen goed aangehouden. Toen we bij terugweg in het Defreggenhaus aankwamen, hebben we eerst nog wat gedronken voordat we door gingen naar de Johannishütte om daar te overnachten. Dit is een luxe hut en er is goed eten daar. In de Johannishütte hebben we nog drie Hollanders ontmoet. Het was een leuke afwisseling. We hoorden dat het Defreggenhaus dezelfde dag dicht ging. We hebben geluk gehad. Morgen is de laatste tocht. Op weg naar de auto.

Maandag
Na een goed ontbijt zijn we op pad gegaan naar de auto. De auto staat op parkplatz Bodemalm We zijn via de Sajatscharte en de Sajathütte gegaan. Dit was voor mij de derde keer. Het was een rustige tocht. Onderweg hebben we nog een groep steenbokken gezien (alleen vrouwtjes). We besloten om direct naar huis gegaan en niet een nacht te blijven slapen. Helaas zit ons weekje er op.

Wim de Lange

Wandelweek september 2007 in Oostenrijk, omgeving Venediger

Ik ben op pad gegaan met met mijn oud-collega Chris Leerkes. Ons doel is om uiteindelijk de Groß Venediger te bereiken.
Van 15 september tot en met 20 september 2007. Voor foto's klik hier

Zaterdag
Vandaag zijn we aangekomen in Prägaten in het Virgental net als vorig jaar. Ook zijn we naar het zelfde pension gegaan. Natuurlijk hebben we weer lekker gegeten. s' Avonds hebben we alle materialen in orde gebracht en de rugzak goed gepakt.

Zondag
We hebben vannacht goed geslapen. Op naar Bonn-Matreierhütte (2750m). We hebben er 5 uur overgedaan. Het was een zware tocht want we hadden een zware rugzak. Ik kreeg ook last van mijn knieën, dus we hebben rustig aangedaan. Toen we eindelijk bij de hut aangekomen waren hebben we flink uitgerust, we zijn vroeg naar bed gegaan.

Maandag
Vanochtend zijn we laat opgestaan en hebben we laat ontbeten. Na het ontbijt zijn we op pad gegaan naar de Rauchkopf (3070m). Het was een makkelijke tocht naar boven, echt iets voor de namiddag. Vandaar uit zijn we via de Kalberscharte richting de Galterscharte gelopen. Dit hebben niet gehaald want er lag te veel sneeuw waardoor het pad moeilijk te vinden was. Halverwege zijn we daarom naar beneden gelopen naar een pad wat uiteindelijk naar Virgen loopt. Vandaar uit zijn we weer terug gegaan naar de hut. Het begon te regen. Terug bij de hut kregen we te horen dat er weer nieuwe sneeuw opkomst was. Het is maar de vraag of we het einde van de week wel halen. Toch hebben we besloten om morgen naar de Eisseehütte te gaan.

Dinsdag
Vandaag zijn we om zeven uur opgestaan, we hebben uitgebreid gegeten. Daarna hebben we even gewacht totdat de regen minder werd. De tocht naar de Eisseehütte was een mooie tocht. We hebben veel gemzen gezien (wel op een grote afstand). Op het einde van de tocht hebben we veel regen gehad en later ook nog onweer. Alles was nat, onze jassen, broeken enzovoort. Na 3 uur wandelen kwamen we om 12.30 aan bij de hut. Daar hebben we droge kleding aangedaan en vlak bij de kachel gezeten. Vlak daarna is het gaan sneeuwen. We hopen dat het morgen beter wordt. Want dan hebben we de Weißspitze (3300m) op het programma staan. Hopen maar dat onze kleding morgen droog is. Ook heb ik mijn oude camachen gerepareerd.

Woensdag
Vanmorgen zijn we gestart om 9:00 uur. Ons doel is de Weißspitze en Johannishütte. We zijn een groep gevolgd die vermoedelijk bekend was met de omgeving. Want de route lag dik onder de sneeuw. We hebben de top niet gehaald we zijn maar tot een hoogte van 3129m gekomen. Dat was om 12:14. De groep heeft het ook niet gehaald. De sneeuw was te los en te vers. De sneeuw kan zo makkelijk gaan schuiven op een steile helling, het was dus te gevaarlijk. Daarbij zou het weer gaan omslaan. We hadden onderweg veel sneeuw gestampt. We hebben totaal tot nu toe 3 uur gelopen. We zijn, vanuit het punt dat we gestopt zijn, naar de Wallhornertörtle gegaan. De steile sneeuwhelling was soms diep. We moesten er zijwaarts uit zien te komen. Vanaf de Wallhornertörtle was een mooie uitzicht op de gletsjers en op de Groß Venediger. Op de törtle was het erg koud. We hebben ook niet de route naar de Johannishütte via de Zopatscharte gedaan, daar lag ook te veel sneeuw. Dus gingen we op weg naar de Sajathütte. Voorbij de Eisseehütte zagen we van dichtbij een kudde vrouwtjes-steenbokken. Later hebben we veel sporen gezien van dieren zelfs van een katachtige, waarschijnlijk een Lynx. Soms ook van een steenbok of hert. Veel later zag ik een grote vogel met witte vlekken onder de vleugels. Dit was vermoedelijk een gier. Ik heb ook nog geprobeerd een foto van de vogel te maken maar helaas is dat niet gelukt. We hebben in totaal acht en een half uur gelopen met de zware rugzak. Ik vond het op het eind zwaar. Later hebben we in de hut gegeten en gedoucht. Daar knap je van op. Morgen gaan we kijken of we langs de Sajatscharte kunnen lopen richting de Johannishütte en uiteindelijk naar de Defreggerhaus.

Donderdag
Zoals gewoonlijk zijn we om zeven uur opgestaan. Na het eten hebben we onze spullen gepakt en zijn we begonnen met de tocht naar de Johannishütte via de Sajatscharte. We dachten dat de scharte wel eens vol kon liggen met sneeuw maar het viel wel mee. Alleen na de scharte waren er behoorlijke lastige sneeuwvelden (ook steil), waar je goed moest opletten. We moesten ook sporen maken. Na ongeveer 3 uur lopen (waar normaal 2,5 uur voor staat), zijn we in de hut aangekomen. Daar hebben we besloten dat niet naar Defreggerhaus te gaan maar de Groß Venediger te proberen op te gaan. Er lag te toch te veel nieuwe sneeuw op te top en de graat die vóór de top ligt. We konden ook merken dat we moe waren. Misschien volgend jaar. We zijn na wat eten en drinken naar het dal gegaan. We zijn na ongeveer 3 uur aangekomen in Hinterbichl. Daar hebben we de bus gepakt naar Prägraten. Morgen gaan we naar huis. Onze week zit er op.

Wim de Lange

Wandelweek september 2006 in Oostenrijk, omgeving Venediger

Op pad gegaan met twee oud-collega's Jan Peter van der Bos en Chris Leerkes
Van 16 september tot en met 24 september 2006. Voor foto's klik hier

Zaterdag
Zaterdag om zeven uur zijn we aangekomen in Prägaten in het Virgental in Oost-Tirol Oostenrijk. We hebben daar een pension opgezocht. Het eerst pension dat we tegenkwamen was gelijk goed. We hebben een lekkere schnitzel gegeten en zijn daarna vroeg naar bed gegaan.

Zondag
De volgende dag hebben we de auto laten staan bij het pension Olchenhof. We zijn van daar uit naar de Bergerseehütte (2182m) gelopen. We gingen om 10:00 weg en kwamen om 12:00 aan. Het begin stuk was zwaar maar goed te doen, wel was er onderweg veel mist. De Bergerseehütte is een mooi kleine hut en heeft plek voor +/- 20 mensen. Ik ben benieuwd hoe het slapen gaat, want de slaapplaatsen waren krap, want de slaapplaatsen waren krap. We zien wel. We hebben alle drie goed gelopen. Nu zitten we voor de hut. We hebben het koud, want het is nu 7 graden.

Maandag
We starten met de tweede wandeldag, op weg naar de Neu Reichenbergerhütte (2586m). Dit is een lange tocht van 8 uur. Het eerste stuk ging prima om de Muhskopf. Daarna moesten we omhoog en over een bergkam. Dit was een steil stuk. Na behoorlijk stijgen en zweten kwamen we op de Lasöring Hohenweg. We gingen rechts af om de berg Stampfleskopf en daarna over de Michltalscharte (2753m). Dan naar beneden naar het Kleinbachtal. Vanaf daar gingen we op weg naar de Rote Lenke (2794m). Na een tijdje zagen we de hut liggen bij de Bodensee. Nu hoefden we alleen nog af te dalen. De hut is een grote hut. Helaas zaten er wel veel muizen.

Dinsdag
Vanochtend hebben we ontbeten met hard brood. Toen we klaar waren gingen we op weg naar de Clarahütte. We hebben veel afgedaald. Onderweg hebben we veel natte sneeuw gehad. Onderweg hebben we ook nog twee gemzen en een bergmarmot gezien. We vonden de Clarahütte behoorlijk benauwd, daarnaast was er weinig plek. We hebben besloten om verder af te dalen naar Hiterbichl, om daar een ander pension op te zoeken. We zijn uitgekomen bij Pension Islitzer. Daar hebben we lekker gedoucht. Morgen gaan we op weg naar de Essener Rostocker Hütte.

Woensdag

s' Morgens zijn we vroeg op gestaan en vanuit het luxe pension zijn we op weg gegaan naar Essener Rostocker Hütte (2207m). Een lange, lange weg naar de hut (niet in tijd, deze was 3 uur).We kwamen vroeg aan bij de hut. Daar hebben we nog een rondwandeling gemaakt. We hebben daar gelijk gebruik van gemaakt om te kijken naar de route van de volgende dag. Het is een mooie omgeving met vele drieduizenders en gletsjers. Er was ook een meertje.

Donderdag
Vandaag zijn we vroeg vertrokken naar de Johannishütte via de Turmljoch (2772m). Het is een mooie tocht, niet zo moeilijk. De Turmljoch was versierd met gebedsvlaggetjes uit Nepal. Ook hebben we nog twee bergmarmotten gezien. Aangekomen bij de Johannishütte hebben we lang geluierd. We hebben veel consumpties genomen, het was een dure dag. Morgen, op onze laatste dag, gaan we naar de Sajathütte.

Vrijdag

We zijn weggegaan van de Johannishütte en op weg naar Sajathütte (2575m). Een tocht van 3,5 uur. Het eerste deel van de tocht is het rustig stijgende weg. Daarna kwamen we bij diepe afgronden en ook bij een stuk waar je zelfs niet luid mocht praten vanwege steenslag. Jan Peter had hier moeite mee. Tijdens de tocht zagen op weg naar de Groß Venediger groepen mensen lopen die via gletsjer op weg waren naar de top. We zijn via de Sajatscharte naar de hut gelopen. Het was net geen klettersteig. We hebben onderweg veel Edelweiß gezien maar ook de franje Gentiaan en de Duitse Gentiaan. We hebben veel bergmarmotten van dichtbij gezien. In de avond hebben we een film gezien van de lawine die de hut in 2001 weggevaagd heeft.

Zaterdag
Vandaag was de laatste dag in de bergen. Er lag een wolkendek in het dal. Daarboven zag je de bergtoppen. Dat was een mooi gezicht. We hebben een rustige afdaling gehad. Nu zit ik voor het pension. O ja, we hebben ook nog melk gedronken bij een boerderij.Morgen gaan we naar huis

Wim de Lange

Wandelweek Juni 2005 in Oostenrijk, omgeving Kaunertal

Mijn doel was om de Piz Mudin en de Muttler (in het Samnaun gebied) te bedwingen.
Van 18 juni tot en met 25 juni 2005. Voor foto's klik hier

Zaterdag
Ik wilde op een camping staan vlak bij Samnaun maar helaas was er geen camping te vinden. Mijn doel op de Piz Mudin te bedwingen ging niets worden. Ik heb besloten dan maar naar het Kaunertal te gaan. 's Avonds heb ik de tent op gezet. Toen de tent stond heb ik in een restaurant van het hotel gegeten wat bij de camping staat.

Zondag
Vandaag ben ik naar Samnaun (Zwitserland) gegaan om een proef stukje te lopen naar een sattel. Vanaf die sattel was een mooi uitzicht over het Silvretta gebied richting Oostenrijk. Ik heb veel mooie bloemen gezien zoals de Kogelranonkel (of wel de Europese Trollius genoemd) en de voorjaars Getiaan. Ook heb ik veel bergmarmotten gezien van dicht, tot zeer dicht bij. Jammer genoeg heb ik hier geen foto's van kunnen maken. Dit kwam omdat ik mijn fototoestel was vergeten, deze lag in de auto.

Dinsdag
Gisteren heb ik In Samnaun heb ik stokken gekocht. Vandaag wil ik naar de Feichtener Karlspitze (2916m). Ik ben te laat vertrokken, wel ben ik een heel eind gekomen . In het eerste gedeelte is het goed gemarkeerde pad. Later ging dit over in steenmannetjes en op een gegeven moment waren er ook helemaal geen paden en steenmannetjes meer. De omgeving is wel heel mooi. Ik had mooie uitkijk op de Madatsch Kopf en de Kaunergrat. Ik had eerder moeten vertrekken zodat ik de route goed kon afmaken. Nu ben ik gestopt omdat het te laat werd. Totaal heb ik ongeveer 7 uur gelopen. Volgende keer vroeg beginnen en dan afmaken.
Verpeilhütte

Donderdag
Ik ben naar de Verpeilhütte gelopen, daarna ben ik ook nog doorgelopen naar de top Madatschkopf (2778m). Op de top had ik een mooi uitzicht op de Kaunergrat en de Glokturmkamm. Ik had van daaruit een goed zicht op de Glockturm. Deze heb ik ongeveer 20 jaar geleden al beklommen. Van deze top is ook een goed zicht op de Weisspitse met zijn gote gletsjers. Ook kun je de Madatschferner met op de achtergrond de Watsespitze, Schwaben Kopf en de Verpeilspitze goed zien. De tocht duurde in totaal ongeveer 7 uur. Het was een leuke tocht.

Vrijdag
Vandaag is mijn vertrek naar Nuziders. Mijn doel is om de volgende dag mijn oude bekende Rote Wand opnieuw te bedwingen. Deze berg ligt in het Lechbrongebergte. Vorige keer moest ik het opgeven i.v.m. vermoeidheid toen te veel grote tochten gelopen zie mijn verhaal: "Die ene top zit mij dwars". Daar aangekomen kreeg ik te horen van een wandelgids dat de route geblokkeerd was. De bus kon niet naar Laguzalp. De weg was door vele regen in dat gebied onder de modder gekomen. Dus kon ik weer niet naar de Rote Wand.

Helaas zit mijn wandel week er op. Nee het was geen productieve week. Volgend jaar beter.

Wim de Lange