Wandelweek september 2010 in Oostenrijk, omgeving Vent en Sölden

Op pad gegaan met Chris Leerkes en Jan Peter van den Bos. Ons doel is om naar Branderburger Haus (3272 m) en uiteindelijk de Wildspitze (3772 m) op te gaan. Onze start van de week gaat naar de Martin Busch Hutte (2501m) daarna via de Saykogel naar de Hochjoch-Hospiz (2413M). Van daaruit naar Brandenburgerhaus Eenmaal bij Branderburgerhaus gaan we kiezen of we rechtstreeks naar de Vernagthutte (via de gletsjer) of via Hochjoch-Hospiz naar de Vernagthutte gaan. En als laatste lopen wij naar de Breslauer Hutte. En bij mooi weer gaan we de Wildspitze (3772m) op.

Van 05 september 2010 tot en met 11 september 2010. Voor foto's klik hier

Zondag

Met z'n drieën zij we vertrokken om 6:30 vanuit Apeldoorn naar Oostenrijk. We kamen om zeven uur s,avonds in hotel Post aan in Vent. Door een afzetting op weg 3 moesten we via de Sauerland route naar Oostenrijk afreizen. Zoals we vorig jaar hebben ontdekt is het hotel waar wij vannacht slapen goed.

Ik Kijk naar de Baardgier

 

Maandag

Vanmorgen zijn we niet te vroeg vertrokken vanuit het Hotel Post naar Martin-Busch Hütte. Het was lekker warm vandaag. Tegen de middag zijn we aangekomen in de hut. Na wat drinken merkten we dat er wat aan de hand was. Een man had de medewerkers van de hut erop attent gemaakt dat er iets was tussen de hut en de Similaunhutte Waarschijnlijk iets met zijn vrouw. Dat was ons niet duidelijk. En even later kwam de reddingshelikopter bij de hut en na wat instructie vloog hij door naar de plek. Ondertussen gingen we een stuk lopen naar de Martzel kamm. Onderweg haakte Jan Peter af en wij gingen door tot dat wij uitzicht hadden op de Marzell ferner. Op de gletsjer zagen we twee touwgroepen bezig met afdalen. Even later zagen we een Baardgier. Eerst zagen wij hem ver beneden in het dal en later steeg hij via thermiek op, naar boven. Tot onze verbazing kwam hij een meter of tien van ons vliegen(zie foto) Het was een mooi gezicht. Hij steeg zo hoog op dat hij over de berg kon zweven. Aan de andere kant van de berg zag Jan Peter de vogel ook. Morgen gaan we naar de Hochjoch Hospiz via de Saykogel.

 

Dinsdag

Ik help Jan Peter met afdalenVandaag zijn we om +/- acht uur vertrokken, we zijn rustig begonnen met stijgen. Later werd het steiler en het weer werd slechter. Het was een lange tocht van ongeveer 8 uur. We zijn 50 meter onder de top doorgelopen en daarna aan de andere zijde van de berg op een kam naar beneden gelopen. Aan de ene kant naast ons was de Hoch Joch Ferner aan de ene kant de Kreuz Ferner. Later kwamen we beneden in het dal nog twee bruggen tegen. Het laatste stuk moesten we weer stijgen naar de hut. De hut was behoorlijk vol met mensen. Maar wel gezellig.

Woensdag

Vandaag konden we rustig aan doen want we hadden besloten om niet de Brandenburgerhaus te gaan maar naar de Vernagthutte. We zijn laat vertrokken. We hadden route binnen de tijd die er voor stond gelopen. In de hut hebben we wat gedronken. Daarna zijn Chris en ik naar de Guslarferner gelopen om onze stijgijzers uit te proberen en tevens te kijken hoe het met deze gletsjer gesteld stond. We willen in de Ik ben mijn stijgijzers aan het uitproberen op de gletsjertoekomst over deze gletsjer gaan. We zagen grote stenen op een stuk ijs staan. Ook zater er grote spalten in de gletsjer, het zag er indrukwekkend uit. We hebben een stuk gelopen op de gletsjer. Als we verder gingen dan moesten we touw gebruiken. We zijn gestopt op een hoogte van 3040m. Het weer was wisselvallig. Dan weer regen, dan weer koude wind en sneeuw. We gingen weer naar de hut daar lekker douchen, eten en plannen maken voor morgen.


Donderdag

Er was vernacht sneeuw gevallen wat een mooie panorama opleverde. We gaan vandaag naar de Breslauerhutte. Het is een wandeling van 2,5 uur. Dus een rustige dag wordt het. We komen in de middag aan in de Breslauerhutte. Jan Peter had er moeite mee qua conditie. (toch al een week ongetraind gelopen) Het weer zou beter worden. Chris en ik hebben besloten om morgen de Wildspitze te beklimmen. Hiervoor hebben we vanmiddag een groot stuk verkend. Dan weten we hoe we morgen moeten lopen. Wordt het morgen slecht weer dan gaan we morgen terug naar Vent. Jan Peter gaat niet mee naar de top, het wordt nog een beste klim. We zien wel.

Vrijdag

Vandaag de Otztaler Wildspitze (3775m). Vanmorgen kwart voor vijf opgestaan. We hadden slecht geslapen van de spanning. Ook hebben we weinig ontbeten. Ongeveer half zeven zijn we op pad gegaan naar de Wildspitze. Het eerste gedeelte was zoals we verwacht hadden een lang, rustig stuk. Er was een gelijkmatige stijging op de Mitterkarferner (tenminste wat er van overgebleven is) tot de Mitterkarjoch.

Deze joch is steil en in dit geval met sneeuw bedekt. De eigenlijke route was bedekt met ijs en sneeuw. Zelfs de gidsen die ons voor waren namen deze weg niet. Dus we moesten in de sneeuw naar boven. De joch was een lastig stuk met enig gevaar van naar beneden glijden of schuiven. Eenmaal aangekomen op de joch zelf, hadden wij een prachtig uitzicht op de Taschachferner.

Ik sta op de top van de WildspitzeHup weer het spoor volgen naar de top. Het was wel weer even wennen om op een gletjser te lopen. We hebben doorgelopen op de gletsjer tot de laatste stuk van de beklimming van de top. Het laatste stuk was hier en daar vlak langs de afgrond. Deze afgrond was behoorlijk diep. Er kwamen achter ons twee grote touwgroepen met veel haast. Dus even voor laten gaan. Boven vlak bij de top was nog een moeilijk punt, dat erg smal was. We zijn even op de top geweest, en toen voorzichtig naar beneden. Je kon merken dat de sneeuw papperig werd. Op de gletsjer aangekomen was het erg heet.

We zijn rustig naar het joch gelopen, genietend van ons uitzicht. Eenmaal aan gekomen op de bovenkant van de joch hebben we afgesproken dat wij de originele route naar beneden zouden lopen dus via de aanwezige kabel. Dit ging het eerste stuk goed. Maar later werd het slechter. Toen heb ik besloten om op de steile sneeuwhelling naar beneden te gaan.

Voor dat wij in het steile stuk kwamen moesten we eerst nog een stuk abseilen. Dat ging goed. Het laatste stuk hebben naar beneden gelopen en gedeeltelijk geschoven. Onderaan de Mitterkarjoch konden we eindelijk los van het touw naar beneden. We moesten nog een flink eind lopen maar het werd steeds makkelijker. Bij de hut wachtte Jan Peter ons op. We hebben even wat gedronken en de rugzak verder gepakt met de materialen die we deze dag hadden achtergelaten in de hut. Daarna zijn we naar de lift gelopen. Eindelijk na tien uur lopen konden we de rugzak afdoen. Genietend van onze afdeling met de lift nemen we afscheid van onze geslaagde wandelweek in de bergen. Nog een nachtje slapen in het hotel en dan morgen naar huis.

YES we hebben ons doel gehaald !
Wim de Lange

Wij gebruiken cookies op onze web site. Sommigen zijn essentieel voor het correct functioneren van de site, terwijl anderen ons helpen om de site en gebruikerservaring te verbeteren (tracking cookies). U kan zelf kiezen of u deze cookies wil toestaan of niet. Let op dat als u onze cookies weigert mogelijk niet alle functies van de site beschikbaar zijn.